Λίγες σκέψεις για τον τρόπο διδασκαλίας …

Η σελίδα εμπλουτίζεται συνεχώς.

Απόσπασμα από την εισήγησή μου στο:

10ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΕΕΕΠ-ΔΤΠΕ: «Η εκπαίδευση στην εποχή των Τ.Π.Ε.»Αθήνα, 19-20 Οκτωβρίου 2013

“Τα μαθηματικά προκειμένου να έχουν ανθρώπινη αξία πρέπει να συνδέονται με την πραγματικότητα, να είναι κοντά στις εμπειρίες των παιδιών και να σχετίζονται με καταστάσεις της καθημερινότητάς τους. Καθότι είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα,  μαθαίνεται μέσα από την πράξη και η κοινωνική αλληλεπίδραση που υπάρχει στα πλαίσια της ομάδας , βοηθάει τους μαθητές να αναπτύξουν διαφόρων μορφών  δεξιότητες.  Όταν οι μαθητές βρίσκονται σε καταστάσεις να «κάνουν» μαθηματικά, δουλεύουν πάνω σε προβλήματα με προσωπικό νόημα γι‘ αυτούς, αναπτύσσουν μαθηματική σκέψη αναλογιζόμενοι, συζητώντας μεταξύ τους και επιχειρηματολογώντας, δομώντας δικά τους νοήματα για να εξηγήσουν ή να αποδείξουν τη λύση, έχοντας πάντα ως στόχο τη μάθηση.

   Το παιδί μπορεί να διδαχθεί κάθε αντικείμενο σε οποιαδήποτε ηλικία ,αρκεί να του προσφερθεί με μία μορφή κατάλληλη και αποτελεσματική. Το παιχνίδι επίσης είναι ένα μέσο εξερεύνησης και επινόησης, που επιτρέπει στο παιδί να οδηγηθεί χωρίς ιδιαίτερο κόστος και κίνδυνο στην ανακάλυψη των γνώσεων ή των  δεξιοτήτων του  (Bruner 1973). Ο Gange επίσης πιστεύει ότι η διδασκαλία δεν είναι μία μετάδοση πληροφοριών, αλλά μία ενεργοποίηση των δυνάμεων του μαθητή.Με βάση, επίσης, τις κοινωνικογνωστικές θεωρίες μάθησης και συγκεκριμένα τον κοινωνικό εποικοδομιτισμό (Vygotsky) και τον κονστρουκτιβισμό ο μαθητής δεν είναι απλός δέκτης πληροφοριών, αλλά ερευνητής και παραγωγός πληροφοριών. Με βάση λοιπόν τις συγκεκριμένες θεωρίες, η ενεργή συμμετοχή του στην μαθησιακή διαδικασία (αυτοκαθοδηγούμενη μάθηση), η ανάπτυξη της δημιουργικής, διαισθητικής και κριτικής σκέψης και η ανάπτυξη εσωτερικών κινήτρων είναι κάποια από τα απαραίτητα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν στη μαθησιακή διαδικασία.

Ο μαθητής πρέπει να αποκτήσει “μεταγνωστική ικανότητα”, να “μαθαίνει πώς να μαθαίνει”.

Η καλύτερη επομένως μορφή διδασκαλίας  για ένα παιδί δεν είναι τίποτε άλλο από το παιχνίδι, που αποτελεί την ποιο ευχάριστη και δημιουργική στιγμή για αυτό. Το παιχνίδι αποτελεί ένα ισχυρό εσωτερικό κίνητρο για τα παιδιά, τα ενεργοποιεί και αυξάνει το ενδιαφέρον τους για τη συμμετοχή και την επίτευξη του στόχου.  

    Παίζοντας λοιπόν και συνδέοντας το μάθημα με απλά καθημερινά τους πράγματα, καταφέρνουν να το κατανοήσουν καλύτερα και  να δουν τη χρησιμότητα και τη σπουδαιότητα του. Έτσι η   αδιαφορία αντικαθίσταται από το ενδιαφέρον, δημιουργώντας  θετική  στάση απέναντι στο μάθημα.”

Visits: 26102